Relatietherapie

An is onzeker en vraagt Bart wat ze zal dragen op een feest van zijn collega’s. Bart antwoordt: Jij mag kiezen. An snauwt: Jij begrijpt er niks van! Bart begint op z’n smartphone te kijken en zet zich in de zetel. An wordt nog kwader: Jij ziet nooit naar mij om. Het maakt jou allemaal niks uit. Ik ben hier precies een stuk van ’ t meubilair! Bart zegt: Zeg overdrijf nu eens niet en gaat zich douchen. Ga maar alleen naar dat rotfeest, gilt An en ze slaat de deur keihard dicht. De negatieve cirkel: An wil aandacht, Bart wil niks verkeerd zeggen, An interpreteert dit als onverschilligheid en Bart sluit zich af waarop An nog kwader wordt en Bart zich nog meer afzondert. Niet An heeft de schuld, niet Bart heeft de schuld, want de reactie van Bart versterkt de reactie van An en omgekeerd.

An wil verbondenheid in de relatie voelen en daarom spreekt ze Bart aan. Ze hoopt op iets liefs en krijgt dat niet. Wat voelt ze dan? Waarom begint ze dan te vitten? Waar is zij bang voor? Bart wil de relatie niet in gevaar brengen en reageert voorzichtig want hij weet intussen dat het snel ‘uit de hand kan lopen’. Wat doet dat 'altijd op de vlakte moeten blijven' met hem? Wat voelt hij als zij begint te snauwen? Waar is hij bang voor? An is bang dat Bart haar niet belangrijk vindt en dat hij eigenlijk niet om haar geeft. Bart wil de relatie niet in gevaar brengen want hij houdt van An en wil haar niet verliezen. An heeft zich vroeger niet geliefd gevoeld en is afhankelijk van de steun van Bart. Bart heeft vroeger ook al wat kloppen met ‘vertrouwen’ gehad en stelt zich niet kwetsbaar meer op. An kan werken aan haar gevoel van zelfzekerheid en eigenwaarde, zodat ze niet meer zo afhankelijk is van het gedrag van Bart. Bart kan leren erop vertrouwen dat An hem niet afwijst als persoon als ze snauwt, maar hem graag meer wil leren kennen en zijn verbondenheid wil voelen.

An is geen "bitch" die Bart voor om ’t even wat naar z’n voeten geeft zodat hij denkt ‘ Het is ook nooit goed’. An claimt verbondenheid die Bart niet zomaar meer kan geven. Bart is geen onverschillige "klootzak" die haar niet ziet staan. Bart stelt zich niet zomaar meer open, en heeft moeite met verbondenheid. Hij stelt zich niet gauw kwetsbaar op, want hij is bang dat hij dan weer naar z’n voeten krijgt en daar heeft hij geen zin in.

An: Ik wil werkelijk contact met je en horen wat jij voelt en denkt. Als jij niks zegt of enkel over feiten praat, dan voel ik me niet geliefd. Ik besef dat ik op ’t moment te afhankelijk ben van jouw aandacht en ik zal eraan werken zodat ik mezelf in de eerste plaats liever leer zien. Want ik weet nu dat jij ook nood hebt aan geborgenheid.
Bart: Ik wil geborgenheid en veiligheid en ik wil voelen dat jij me graag ziet. Als jij constant zit te snauwen dan voel ik me niet geliefd. Maar ik begrijp nu dat jij eigenlijk hetzelfde wil als ik: meer verbondenheid en geborgenheid bij elkaar. Ik ga leren je meer te vertrouwen en ik leer praten over wat ik heb meegemaakt.